donderdag 20 mei 2010

Hoe het allemaal begon.

Het begon allemaal ongeveer een week geleden. Vrijdagavond, ik was bij mijn tante die aangaf te gaan trainen voor de marathon. Ik vond het allemaal leuk klinken, en na een tijdje besloot ik met haar mee te gaan trainen. Zij was allang blij, want ze moest helemaal alleen trainen.

Die avond ging zij al trainen, ik ging meefietsen omdat ik niets bij me had en ik natuurlijk niet op mijn laarzen kan gaan hardlopen, haha!
Ik was helemaal enthousiast. Zij was dan wel ongeveer twee weken verder aan mij, ze had al een paar keer 5-5-5-5 (min. red.) gelopen, maar ik kon wel beginnen waar zij nu was, toch? Dat 6-7-6 moest ik wel gewoon aan kunnen toch?

Zaterdag bleek van niet. Ik heb mezelf vervloekt dat ik beloofd heb mee te lopen (en ook al schoenen van 85 euro gekocht had)! Wat een hel zeg. De eerste 6 minuten waren natuurlijk het zwaarst. Dat is altijd zo. Maar het ging opzich wel. Totdat ik ging proberen de 7 minuten te lopen (na een minuut rust). 'NEEEEEEE', schreeuwde mijn lichaam. 'Ik wil dit niet meer'. Mijn vriend deed mee en die kon na 1,5 minuut ook niet meer. Maargoed, toch daarna nog 5-6-2-2. Als je het optelt hebben we zelfs 2 minuten teveel gelopen! Maarja, dat is natuurlijk niet de bedoeling, zeker niet die 5 minuten pauze ertussen.

Ondertussen heb ik een paar excuzen verzonnen waarom het niet meer ging na die erste 6 minuten:

1. Het was te warm. De zon scheen, het was 3 uur 's middags. Maargoed, misschien is dat wel een goede oefening.
2. We begonnen te hard. Volgens mij liep ik die eerste 6 minuten harder dan 10 km per uur, terwijl een beginnend hardloper zo'n 8 รก 8,5 km per uur loopt. Ik in ieder geval wel. Dat heb ik dus bij de 5-6-2-2 wel gedaan en dat ging een stuk beter (verklaard ook de extra 2 minuten)!

Uiteindelijk ben ik wel trots op mezelf, want hee! Ik heb het wel gedaan.

Ook dinsdagavond ging ik weer hardlopen (met nog spierpijn van zaterdag, au au au!). Dit keer met mijn tante, die dus al een stuk verder (twee weken is echt veel met zo'n schema!) is dan mij. Geloof me, dat was duidelijk te merken. Want toen ik hijgend achter haar aan liep, ik schaamde me gewoon voor mijn heftige ademhalen, was zij ongeveer aan het fluiten.
Ik heb het gehaald. De 6-7-6. Ze heeft me er doorheen gesleept. Wel met een heeeeeel klein beetje extra pauze (normaal mag het maar 1 minuut), maar toch. Ik ben wel een stapje hoger begonnen!

Woensdag had ik bijna nergens last van, terwijl ik dinsdag dus nog begon met spierpijn van zaterdag! Al met al ben ik trots op mezelf.

Morgen ga ik weer, mijn tante heeft haar verstandkies vandaag laten trekken, dus misschien dat ik morgen niet met haar kan lopen. Dan ga ik wel alleen, geen probleem!

Ik hoop dat er toch aardig wat lezers zullen komen en ik hoop zeker op leuke reaties, zodat ik nog een extra motivatie heb om door te gaan. Ik zal deze blog iedere keer bijwerken als ik weer heb getraind. Jullie horen van mij!

Liefs,
Sharleena.

3 opmerkingen:

  1. Wauw goed hoor! Ik wil al meer dan een jaar beginnen met hardlopen en nog steeds heb ik er de disipline niet voor.. :P Nou hopen dat je het volhoud!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ga je volgen want ik ben erg benieuwd of het je gaat lukken :D

    BeantwoordenVerwijderen
  3. helemaal super...!! hou vol ben trots op jou!!

    BeantwoordenVerwijderen