Oke, ik heb aan een aantal mensen beloofd om een paar tips op mijn blog te zetten, ook qua eetgewoonten.
Het gaat hierbij vooral om de eiwitten en je suikerspiegel
- Doe je gewicht keer 1,2. Zoveel eiwitten eet ik op een dag. Dit zorgt voor een goede spiergroei en -herstel. Dit aantal moet je verdelen over de dag, het lieft om de 2 á 2,5 uur een 'eiwitmoment'. Probeer per maaltijd niet meer dan 25 (maximaal 30) eiwitten binnen te krijgen, want dan gaan de eiwitten zich omzetten in vet. Voor je gaat sporten is het goed om een aantal eiwitten binnen te krijgen met een lichte snack. Ik nam zelf een glas melk (ook als ik Zumba ging doen), een licht tussendoortje dat barst van de eiwitten (zo'n tien per glas).
- Zorg dat na het sporten je suikerspiegel weer stijgt. Ikzelf heb altijd enorme trek in zoetigheid na het sporten. Dit kun je voorkomen door de goede suikers binnen te krijgen na het sporten, zodat je suikerspiegel niet teveel daalt. Ik haal bij de lidl van die flesjes pure vruchtensap, daar zit alleen vruchtensuiker in, wat dus de goede suikers zijn.
- Probeer 's ochtends goed te ontbijten, met bijvoorbeeld een bakje yoghurt met muesli en een appel. Daarmee krijg je goed eiwitten en vezels binnen. Hierdoor heb je de hele dag energie en krijg je niet het bovenstaande probleem met je suikerspiegel. Hoe meer eetmomenten je pakt, hoe minder je suikerspiegel daalt en hoe minder trek in zoetigheid je hebt.
En tenslotte, voor mensen die ook willen hardlopen om af te vallen: let niet op de kilo's! Ik ben soms wel eens 1,2 kilo aangekomen maar wel in centimeters afgevallen. Spiermassa is namelijk zwaarder dan vet. Een kilo vet neemt volgens mij ongeveer 5 keer meer ruimte in dan spiermassa.
Even iets heel anders, met mijn been gaat het steeds slechter. Het doet ongelofelijk pijn. Ik was gisteren even met een vriendin iets gaan drinken in het centrum, en we liepen even naar een ander tentje. Jeetje, wat een helse pijn. Steken in mijn been, niet normaal! Maandagmorgen om half tien naar de dokter en dan zet ik 's avonds wel een verslag daarvan op deze blog! :)
zaterdag 29 mei 2010
woensdag 26 mei 2010
Hoe geweldig!
Gisteren had ik vriendin J aan de telefoon, omdat zij de roparun had gelopen en ik wilde natuurlijk even weten hoe het was gegaan en zeggen dat ik het ongelofelijk knap vond. Nu had ik het met haar over mijn benen en zij vertelde mij dat vriendin N en vriendin F dat ook hadden gehad.
Vanmorgen heb ik dus vriendin N gebeld en daar een tijdje mee aan de telefoon gezeten. Ik vertelde haar over mijn been en zij herkende dit enorm. Scheenbeenvliesontsteking. Zij loopt er zelf al 2 jaar mee, maar bij vriendin F was het iets minder lang zei ze en meestal moet het binnen twee of drie maanden wel over zijn. 'TWEE OF DRIE MAANDEN?' was mijn reactie. 'Ja meid, ik kan er ook niets aan doen.' Nou dat is dus geweldig. Morgen toch maar even de dokter bellen. Ik had van het weekend al de huisartsenpost gebeld, maar die telefoniste zei dat het geen ontsteking was omdat het niet rood en dik was. Ik vertelde haar dat ik op internet had gekeken en dat dat niet perse het geval hoeft te zijn bij (scheen)beenvliesontsteking. Ze hield vol, dus kon ik geen afspraak maken. Gelukkig heb ik de hele tijd het idee gehad dat het wel scheenbeenvliesontsteking was, vandaar dat ik ook wel (een beetje) rust heb gehouden. Want blijkt dus dat ik zo weinig mogelijk mijn benen moet belasten.
Ik hou niet van stilzitten, dus het zal nog moeilijk worden om van nu tot zondag niets te doen. Morgen maar even de dokter bellen en hopen dat ik nog voor het weekend langs kan komen. ik laat het wel weten, want waarschijnlijk kan ik dus een tijdje niet lopen en dan heeft het natuurlijk ook niet echt zin om deze blog bij te houden!
Vanmorgen heb ik dus vriendin N gebeld en daar een tijdje mee aan de telefoon gezeten. Ik vertelde haar over mijn been en zij herkende dit enorm. Scheenbeenvliesontsteking. Zij loopt er zelf al 2 jaar mee, maar bij vriendin F was het iets minder lang zei ze en meestal moet het binnen twee of drie maanden wel over zijn. 'TWEE OF DRIE MAANDEN?' was mijn reactie. 'Ja meid, ik kan er ook niets aan doen.' Nou dat is dus geweldig. Morgen toch maar even de dokter bellen. Ik had van het weekend al de huisartsenpost gebeld, maar die telefoniste zei dat het geen ontsteking was omdat het niet rood en dik was. Ik vertelde haar dat ik op internet had gekeken en dat dat niet perse het geval hoeft te zijn bij (scheen)beenvliesontsteking. Ze hield vol, dus kon ik geen afspraak maken. Gelukkig heb ik de hele tijd het idee gehad dat het wel scheenbeenvliesontsteking was, vandaar dat ik ook wel (een beetje) rust heb gehouden. Want blijkt dus dat ik zo weinig mogelijk mijn benen moet belasten.
Ik hou niet van stilzitten, dus het zal nog moeilijk worden om van nu tot zondag niets te doen. Morgen maar even de dokter bellen en hopen dat ik nog voor het weekend langs kan komen. ik laat het wel weten, want waarschijnlijk kan ik dus een tijdje niet lopen en dan heeft het natuurlijk ook niet echt zin om deze blog bij te houden!
maandag 24 mei 2010
Rotbeen.
Ja hoor, nog steeds last van mijn scheenbeen.
Wilde vanavond toch gaan lopen, maar mijn tante belde af omdat we vanmiddag op de high-tea teveel lekkers hadden gegeten, haha, en bij haar was het niet zo goed gevallen. Maargoed, ben eigenlijk ook wel blij, hebben mijn benen nog een dag extra om te rusten.
Morgen ga ik dus weer lopen en dan hoop ik dat het goed gaat. Gewoon goed stretchen en warmlopen van tevoren en dan hopen dat het goed gaat!
Jullie horen het morgen wel!
Wilde vanavond toch gaan lopen, maar mijn tante belde af omdat we vanmiddag op de high-tea teveel lekkers hadden gegeten, haha, en bij haar was het niet zo goed gevallen. Maargoed, ben eigenlijk ook wel blij, hebben mijn benen nog een dag extra om te rusten.
Morgen ga ik dus weer lopen en dan hoop ik dat het goed gaat. Gewoon goed stretchen en warmlopen van tevoren en dan hopen dat het goed gaat!
Jullie horen het morgen wel!
vrijdag 21 mei 2010
De eerste week van mijn nieuwe leven.
Haha, zoals de titel al zegt. De eerste week van mijn nieuwe leven zit erop.
Vanmiddag wilde ik 's ochtends gaan hardlopen, maar mijn mp3 lag nog in de auto, en mijn vriend was met de auto werken. Om 2 uur was hij thuis, maar toen ik naar buiten liep stikte ik bijna van de warmte, dus ook maar niet gedaan.
Om 5 uur dus maar wee naar buiten, was nog steeds warm, maarja, het wordt ook zomer dus daar zal ik wel vaker mee te maken krijgen. Waarschijnlijk zal ik mezelf echt dom vinden als ik dit teruglees in de winter. Ik heb zo'n idee dat ik de hitte dan ga missen, haha! Maargoed, om 5 uur moest ik dus echt van mezelf, omdat het er anders niet meer van zou komen.
En het ging GEWELDIG! Echt waar, ik liep bijna lachend. Allerlei mensen kwamen voorbij en keken me 'trots' aan. Toen voelde ik me natuurlijk nog beter en ging het lopen ook weer beter! De 6-7-6 is dus gelukt en ik ben ongelofelijk trots op mezelf. Na 5 minuten uitlopen voelde ik me fitter dan de hele week bij elkaar, dus heb ik nog eens 3 minuten gelopen. Toen was het wel genoeg.
Het enige waar ik echt ongelofelijk last van heb is een Scheenbeenirritatie (google is your best friend! :D). Het is zegmaar erg gevoelig aan de binnenkant van mijn onderbeen, ik denk dat het komt doordat ik nu een spier gebruik die ik nog nooit in mijn leven gebruikt heb, haha! Verder heb ik geen spierpijn, ben erachter dat goed rekken en strekken achteraf onwijs helpt. Nu ook maar eens van tevoren goed stretchen, misschien helpt dat voor mijn onderbeen.
Al met al mag ik niet klagen. Morgen weer een stukje rennen (denk ik) en anders maandagavond weer. Volgende week begin ik met 7-8-7, hoop dat dat net zo super gaat als deze keer!
Vanmiddag wilde ik 's ochtends gaan hardlopen, maar mijn mp3 lag nog in de auto, en mijn vriend was met de auto werken. Om 2 uur was hij thuis, maar toen ik naar buiten liep stikte ik bijna van de warmte, dus ook maar niet gedaan.
Om 5 uur dus maar wee naar buiten, was nog steeds warm, maarja, het wordt ook zomer dus daar zal ik wel vaker mee te maken krijgen. Waarschijnlijk zal ik mezelf echt dom vinden als ik dit teruglees in de winter. Ik heb zo'n idee dat ik de hitte dan ga missen, haha! Maargoed, om 5 uur moest ik dus echt van mezelf, omdat het er anders niet meer van zou komen.
En het ging GEWELDIG! Echt waar, ik liep bijna lachend. Allerlei mensen kwamen voorbij en keken me 'trots' aan. Toen voelde ik me natuurlijk nog beter en ging het lopen ook weer beter! De 6-7-6 is dus gelukt en ik ben ongelofelijk trots op mezelf. Na 5 minuten uitlopen voelde ik me fitter dan de hele week bij elkaar, dus heb ik nog eens 3 minuten gelopen. Toen was het wel genoeg.
Het enige waar ik echt ongelofelijk last van heb is een Scheenbeenirritatie (google is your best friend! :D). Het is zegmaar erg gevoelig aan de binnenkant van mijn onderbeen, ik denk dat het komt doordat ik nu een spier gebruik die ik nog nooit in mijn leven gebruikt heb, haha! Verder heb ik geen spierpijn, ben erachter dat goed rekken en strekken achteraf onwijs helpt. Nu ook maar eens van tevoren goed stretchen, misschien helpt dat voor mijn onderbeen.
Al met al mag ik niet klagen. Morgen weer een stukje rennen (denk ik) en anders maandagavond weer. Volgende week begin ik met 7-8-7, hoop dat dat net zo super gaat als deze keer!
donderdag 20 mei 2010
Hoe het allemaal begon.
Het begon allemaal ongeveer een week geleden. Vrijdagavond, ik was bij mijn tante die aangaf te gaan trainen voor de marathon. Ik vond het allemaal leuk klinken, en na een tijdje besloot ik met haar mee te gaan trainen. Zij was allang blij, want ze moest helemaal alleen trainen.
Die avond ging zij al trainen, ik ging meefietsen omdat ik niets bij me had en ik natuurlijk niet op mijn laarzen kan gaan hardlopen, haha!
Ik was helemaal enthousiast. Zij was dan wel ongeveer twee weken verder aan mij, ze had al een paar keer 5-5-5-5 (min. red.) gelopen, maar ik kon wel beginnen waar zij nu was, toch? Dat 6-7-6 moest ik wel gewoon aan kunnen toch?
Zaterdag bleek van niet. Ik heb mezelf vervloekt dat ik beloofd heb mee te lopen (en ook al schoenen van 85 euro gekocht had)! Wat een hel zeg. De eerste 6 minuten waren natuurlijk het zwaarst. Dat is altijd zo. Maar het ging opzich wel. Totdat ik ging proberen de 7 minuten te lopen (na een minuut rust). 'NEEEEEEE', schreeuwde mijn lichaam. 'Ik wil dit niet meer'. Mijn vriend deed mee en die kon na 1,5 minuut ook niet meer. Maargoed, toch daarna nog 5-6-2-2. Als je het optelt hebben we zelfs 2 minuten teveel gelopen! Maarja, dat is natuurlijk niet de bedoeling, zeker niet die 5 minuten pauze ertussen.
Ondertussen heb ik een paar excuzen verzonnen waarom het niet meer ging na die erste 6 minuten:
1. Het was te warm. De zon scheen, het was 3 uur 's middags. Maargoed, misschien is dat wel een goede oefening.
2. We begonnen te hard. Volgens mij liep ik die eerste 6 minuten harder dan 10 km per uur, terwijl een beginnend hardloper zo'n 8 á 8,5 km per uur loopt. Ik in ieder geval wel. Dat heb ik dus bij de 5-6-2-2 wel gedaan en dat ging een stuk beter (verklaard ook de extra 2 minuten)!
Uiteindelijk ben ik wel trots op mezelf, want hee! Ik heb het wel gedaan.
Ook dinsdagavond ging ik weer hardlopen (met nog spierpijn van zaterdag, au au au!). Dit keer met mijn tante, die dus al een stuk verder (twee weken is echt veel met zo'n schema!) is dan mij. Geloof me, dat was duidelijk te merken. Want toen ik hijgend achter haar aan liep, ik schaamde me gewoon voor mijn heftige ademhalen, was zij ongeveer aan het fluiten.
Ik heb het gehaald. De 6-7-6. Ze heeft me er doorheen gesleept. Wel met een heeeeeel klein beetje extra pauze (normaal mag het maar 1 minuut), maar toch. Ik ben wel een stapje hoger begonnen!
Woensdag had ik bijna nergens last van, terwijl ik dinsdag dus nog begon met spierpijn van zaterdag! Al met al ben ik trots op mezelf.
Morgen ga ik weer, mijn tante heeft haar verstandkies vandaag laten trekken, dus misschien dat ik morgen niet met haar kan lopen. Dan ga ik wel alleen, geen probleem!
Ik hoop dat er toch aardig wat lezers zullen komen en ik hoop zeker op leuke reaties, zodat ik nog een extra motivatie heb om door te gaan. Ik zal deze blog iedere keer bijwerken als ik weer heb getraind. Jullie horen van mij!
Liefs,
Sharleena.
Die avond ging zij al trainen, ik ging meefietsen omdat ik niets bij me had en ik natuurlijk niet op mijn laarzen kan gaan hardlopen, haha!
Ik was helemaal enthousiast. Zij was dan wel ongeveer twee weken verder aan mij, ze had al een paar keer 5-5-5-5 (min. red.) gelopen, maar ik kon wel beginnen waar zij nu was, toch? Dat 6-7-6 moest ik wel gewoon aan kunnen toch?
Zaterdag bleek van niet. Ik heb mezelf vervloekt dat ik beloofd heb mee te lopen (en ook al schoenen van 85 euro gekocht had)! Wat een hel zeg. De eerste 6 minuten waren natuurlijk het zwaarst. Dat is altijd zo. Maar het ging opzich wel. Totdat ik ging proberen de 7 minuten te lopen (na een minuut rust). 'NEEEEEEE', schreeuwde mijn lichaam. 'Ik wil dit niet meer'. Mijn vriend deed mee en die kon na 1,5 minuut ook niet meer. Maargoed, toch daarna nog 5-6-2-2. Als je het optelt hebben we zelfs 2 minuten teveel gelopen! Maarja, dat is natuurlijk niet de bedoeling, zeker niet die 5 minuten pauze ertussen.
Ondertussen heb ik een paar excuzen verzonnen waarom het niet meer ging na die erste 6 minuten:
1. Het was te warm. De zon scheen, het was 3 uur 's middags. Maargoed, misschien is dat wel een goede oefening.
2. We begonnen te hard. Volgens mij liep ik die eerste 6 minuten harder dan 10 km per uur, terwijl een beginnend hardloper zo'n 8 á 8,5 km per uur loopt. Ik in ieder geval wel. Dat heb ik dus bij de 5-6-2-2 wel gedaan en dat ging een stuk beter (verklaard ook de extra 2 minuten)!
Uiteindelijk ben ik wel trots op mezelf, want hee! Ik heb het wel gedaan.
Ook dinsdagavond ging ik weer hardlopen (met nog spierpijn van zaterdag, au au au!). Dit keer met mijn tante, die dus al een stuk verder (twee weken is echt veel met zo'n schema!) is dan mij. Geloof me, dat was duidelijk te merken. Want toen ik hijgend achter haar aan liep, ik schaamde me gewoon voor mijn heftige ademhalen, was zij ongeveer aan het fluiten.
Ik heb het gehaald. De 6-7-6. Ze heeft me er doorheen gesleept. Wel met een heeeeeel klein beetje extra pauze (normaal mag het maar 1 minuut), maar toch. Ik ben wel een stapje hoger begonnen!
Woensdag had ik bijna nergens last van, terwijl ik dinsdag dus nog begon met spierpijn van zaterdag! Al met al ben ik trots op mezelf.
Morgen ga ik weer, mijn tante heeft haar verstandkies vandaag laten trekken, dus misschien dat ik morgen niet met haar kan lopen. Dan ga ik wel alleen, geen probleem!
Ik hoop dat er toch aardig wat lezers zullen komen en ik hoop zeker op leuke reaties, zodat ik nog een extra motivatie heb om door te gaan. Ik zal deze blog iedere keer bijwerken als ik weer heb getraind. Jullie horen van mij!
Liefs,
Sharleena.
Abonneren op:
Posts (Atom)
